YARGITAY
8. CEZA DAİRESİ
E. 2020/18173
K. 2023/268
T. 31.1.2023
DAVA : Sanık hakkında kurulan hükmün; karar tarihi itibarıyla 6723 Sayılı Kanun’un 33. maddesiyle değişik 5320 Sayılı Kanun’un 8 … maddesi gereği yürürlükte bulunan 1412 Sayılı Ceza Muhakemeleri Usulü Kanunu’nun (1412 Sayılı Kanun) 305 … maddesi gereği temyiz edilebilir olduğu, karar tarihinde yürürlükte bulunan 5271 Sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun (5271 Sayılı Kanun) 260. maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz edenin hükmü temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, 1412 Sayılı Kanun’un 310. maddesi gereği temyiz isteğinin süresinde olduğu, aynı Kanun’un 317. maddesi gereği temyiz isteğinin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle, gereği düşünüldü:
KARAR : I. HUKUKÎ SÜREÇ
1. İskilip Cumhuriyet Başsavcılığı’nın 30.12.2015 tarihli iddianamesi ile sanık hakkında iftira suçundan 5237 Sayılı Türk Ceza Kanunu’nun (5237 Sayılı Kanun) 267. maddesinin birinci fıkrası uyarınca cezalandırılması istemiyle dava açılmıştır.
2. İskilip Asliye Ceza Mahkemesinin, 11.05.2016 tarihli kararı ile sanık hakkında iftira suçundan 5237 Sayılı Kanun’un 267. maddesinin birinci fıkrası, 62. maddesi, 50. maddesinin birinci fıkrasının (a) bendi ve 52. maddesinin dördüncü fıkrası uyarınca 6.000,00 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına, 24 eşit aylık taksitler halinde ödenmesine karar verilmiştir.
II. TEMYİZ SEBEPLERİ
Sanığın temyiz isteği, iftira atmadığına, aleyhine delil bulunmadığına, kamera kayıtlarının çözümünün yapılmadığına ve lehe hükümlerin uygulanmadığına ilişkindir.
III. OLAY VE OLGULAR
1. Dava konusu olay, sanığın, trafik güvenliğini tehlikeye attığı gerekçesiyle doktor raporu almak amacıyla Polis Merkezi’nden hastaneye götürülürken ekip otosuna bindirildiği sırada gerçeğe aykırı olarak, kapıda görevli polis memuru müştekinin kendisine tekme attığını ileri sürerek iftirada bulunduğu iddiasına ilişkindir.
2. Polis Merkezi nöbet noktasını gösteren kamera kayıtlarının dökümüne ilişkin 24.11.2014 tarihli Bilirkişi Raporu’nda, Polis Merkezi’nin çıkışını gösteren iki farklı kamera kayıtlarında, sanığın hastaneye götürülmek amacıyla Polis Merkezi’nden çıkarılıp ekip otosuna bindirildiği sırada herhangi bir görevli tarafından tekme atılmadığının tespit edildiği belirtilmiştir.
3. Sanığa tekme atmadığı tespit edilen müşteki hakkında başlatılan soruşturmada 30.01.2015 tarihli kovuşturmaya yer olmadığına dair karar verilmiştir.
4. Katılan aşamalardaki anlatımlarında sanığa tekme atmadığını beyan etmiştir.
5. Sanık, iftira atmadığını suçlamayı kabul etmediğini savunmuştur.
IV. GEREKÇE
1. Sanığın temyiz sebebinin incelenmesinde; Mahkemece, dosyaya yansıyan kişilik özellikleri nedeniyle ileride yeniden suç işlemeyeceğine dair olumlu kanaat oluşmadığından, sanık hakkında 5271 Sayılı Kanun’un 231 … maddesinin beşinci fıkrasının uygulanmaması karşısında lehe hükümlerin uygulanmadığına ilişkin temyiz sebebi yerinde görülmemiştir.
2. İftira suçunun oluşabilmesi için; yetkili makamlara ihbar veya şikayette bulunarak işlemediğini bildiği halde, hakkında soruşturma ve kovuşturma başlatılmasını ya da idari bir yaptırım uygulanmasını sağlamak için bir kimseye hukuka aykırı bir fiil isnat edilmesi gerekir. Polis Merkezi nöbet noktasını gösteren kamera kayıtlarının dökümüne ilişkin 24.11.2014 tarihli Bilirkişi Raporu, müşteki hakkında 30.01.2015 tarihli kovuşturmaya yer olmadığına dair karar, katılanın aşamalardaki beyanları ile tüm dava dosyası kapsamı birlikte değerlendirildiğinde, Mahkemenin suçun sübutu ve suç niteliğinin kabulünde bir isabetsizlik görülmemiş olup, yargılama sürecindeki işlemlerin usul ve kanuna uygun olarak yapıldığı, aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların toplanan tüm delillerle birlikte gerekçeli kararda tartışıldığı, eylemin sanık tarafından gerçekleştirildiğinin saptandığı, vicdani kanının dosya içindeki belge ve bilgilerle uyumlu olarak kesin verilere dayandırıldığı, eyleme uyan suç vasfı ile yaptırımların doğru biçimde belirlendiği anlaşıldığından, sanığın yerinde görülmeyen tüm temyiz sebepleri reddedilmiştir.
SONUÇ : Gerekçe bölümünde açıklanan nedenlerle İskilip Asliye Ceza Mahkemesinin, 11.05.2016 tarihli kararında sanığın temyiz itirazı ve dikkate alınan sair hususlar yönünden herhangi bir hukuka aykırılık görülmediğinden sanığın temyiz itirazının reddiyle hükmün, Tebliğname’ye uygun olarak, oybirliğiyle ONANMASINA,
Dava dosyasının, Mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 31.01.2023 tarihinde karar verildi.