YARGITAY
8. CEZA DAİRESİ
E. 2020/5670
K. 2023/274
T. 31.1.2023
DAVA : Sanık hakkında kurulan hükmün; karar tarihi itibarıyla 6723 Sayılı Kanun’un 33. maddesiyle değişik 5320 Sayılı Kanun’un 8 … maddesi gereği yürürlükte bulunan 1412 Sayılı Ceza Muhakemeleri Usulü Kanunu’nun (1412 Sayılı Kanun) 305 … maddesi gereği temyiz edilebilir olduğu, karar tarihinde yürürlükte bulunan 5271 Sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun (5271 Sayılı Kanun) 260. maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz edenin hükmü temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, 1412 Sayılı Kanun’un 310. maddesi gereği temyiz isteğinin süresinde olduğu, aynı Kanun’un 317. maddesi gereği temyiz isteğinin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle, gereği düşünüldü:
KARAR : I. HUKUKÎ SÜREÇ
1. Adana 4. Ağır Ceza Mahkemesi’nin 2014/228 E. – 2015/82 K. sayılı dosyasında suç duyurusunda bulunulması üzerine Adana Cumhuriyet Başsavcılığının 17.03.2015 tarihli iddianamesi ile sanık hakkında kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçundan 5237 Sayılı Türk Ceza Kanunu’nun (5237 Sayılı Kanun) 109. maddesinin birinci fıkrası, üçüncü fıkrasının (f) bendi, beşince fıkrası ve 53. maddesi uyarınca cezalandırılması istemiyle dava açılmıştır.
2. Adana Asliye Ceza Mahkemesi’nin 16.03.2016 tarihli kararı ile sanık … hakkında kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçundan, 5237 Sayılı Kanun’un 109. maddesinin birinci fıkrası, üçüncü fıkrasının (f) bendi, beşinci fıkrası; 62. maddenin birinci fıkrası ve 53. maddesinin birinci fıkrası uyarınca 2 yıl 6 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına, hak yoksunluklarına karar verilmiştir.
II. TEMYİZ SEBEPLERİ
Sanığın temyiz istemi bir nedene dayanmamaktadır
III. OLAY VE OLGULAR
1. Dava konusu olay, sanık …’in aralarında … ilişkisi bulunan 20.06.1997 doğumlu ve suç tarihi itibariyle onbeş yaşını ikmal etmeyen mağdureyi Erzincan’dan Malatya ve Adana iline götürerek burada beraber yaşayarak kişiyi hürriyetinden yoksun kıldığı iddiasına ilişkindir.
2. Mağdurenin ve babasının aşamalardaki ifadelerinde mağdurenin sanık ile birlikte rızası ile giderek beraber yaşadığı anlaşılmıştır.
3. Sanık ve mağdurenin suç tarihinden sonra 25.06.2015 tarihinde evlendikleri anlaşılmıştır.
4. Sanığın mağdureye karşı cinsel istismar suçundan Adana 4. Ağır Ceza Mahkemesi’nin 2014/228 E. dosyasında yargılandığı ve mahkumiyet kararı verildiği anlaşılmıştır.
IV. GEREKÇE
Olaylar ve olgular bölümünde gösterilen deliller ile sanığın ikrarı karşısında suç tarihinde onbeş yaşından … olması sebebi ile rızası hukuken geçerli olmayan mağdureye karşı kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçunu işlediğine ilişkin mahkeme sübuta ve suçun niteliğinin belirlenmesine ilişkin kararında isabetsizlik görülmemiş olup yargılama sürecindeki işlemlerin usul ve kanuna uygun olarak yapıldığı, aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların toplanan tüm delillerle birlikte gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı, eylemin sanık tarafından gerçekleştirildiğinin saptandığı, vicdani kanının dosya içindeki belge ve bilgilerle uyumlu olarak kesin verilere dayandırıldığı, yaptırımların doğru biçimde belirlendiği anlaşıldığından sanığın yerinde görülmeyen temyiz sebepleri reddedilmiştir.
SONUÇ : 1. Gerekçe bölümünde açıklanan nedenlerle Adana 17. Asliye Ceza Mahkemesinin, 16.03.2016 tarihli ve 2015/214 Esas, 2016/402 Karar sayılı kararında sanık tarafından öne sürülen temyiz sebebi ve dikkate alınan sair hususlar yönünden herhangi bir hukuka aykırılık görülmediğinden sanığın temyiz sebeplerinin reddiyle hükümlerin, Tebliğnameye uygun olarak, oybirliğiyle ONANMASINA,
Dava dosyasının, Mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığında TEVDİİNE,
31.01.2023 tarihinde karar verildi.