T.C.
YARGITAY
8. CEZA DAİRESİ
E. 2022/305
K. 2023/239
T. 30.1.2023
DAVA : Sanık hakkında bozma üzerine kurulan hükmün; karar tarihi itibarıyla 6723 Sayılı Kanun’un 33. maddesiyle değişik 5320 Sayılı Kanun’un 8 … maddesi gereği yürürlükte bulunan 1412 Sayılı Ceza Muhakemeleri Usulü Kanunu’nun (1412 Sayılı Kanun) 305 … maddesi gereği temyiz edilebilir olduğu, karar tarihinde yürürlükte bulunan 5271 Sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun (5271 Sayılı Kanun) 260. maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz edenin hükmü temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, 1412 Sayılı Kanun’un 310. maddesi gereği temyiz isteğinin süresinde olduğu, aynı Kanun’un 317. maddesi gereği temyiz isteğinin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle gereği düşünüldü:
KARAR : I. HUKUKÎ SÜREÇ
1. Sanık hakkında Mersin Cumhuriyet Başsavcılığı’nın 07.09.2015 tarih ve 2015/10918 Esas sayılı iddianamesi ile hükümlü veya tutuklunun kaçması suçundan kamu davası açılmıştır.
2. Mersin 14.Asliye Ceza Mahkemesinin, 03.11.2015 tarihli ve 2015/450 Esas, 2015/545 Karar sayılı kararı ile sanık hakkında hükümlü veya tutuklunun kaçması suçundan, 5237 Sayılı Türk Ceza Kanunu’nun (5237 Sayılı Kanun) 292. maddesinin birinci fıkrası, 293. maddesinin birinci fıkrası, 62. maddesi, 53. maddesinin birinci ve üçüncü fıkraları ve 58 … maddesi uyarınca 1 ay 20 … hapis cezası ile cezalandırılmasına, hak yoksunluklarına ve cezasının mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine karar verilmiştir.
3. Mersin 14. Asliye Ceza Mahkemesinin, 03.11.2015 tarihli kararının sanık tarafından temyizi üzerine, “Yargıtay 8. Ceza Dairesinin 31.03.2021 tarihli ve 2019/16060 Esas, 2021/5972 Karar sayılı kararı ile Anayasa Mahkemesi’nin 14.01.2021 … ve 2020/81 Esas, 2021/4 Sayılı Kararı ile 5271 Sayılı Ceza Muhakemesi Kanununa 17.10.2019 tarih ve 7188 Sayılı Kanun’un 31. maddesiyle eklenen geçici 5. maddesinin “01.01.2020 tarihi itibariyle… hükme bağlanmış ve kesinleşmiş dosyalarda …. basit yargılama usulü uygulanmaz” bölümündeki “hükme bağlanmış” ibaresinin Anayasanın 38. maddesine aykırı olduğuna ve iptaline karar verilmiştir.
2709 Sayılı Türkiye Cumhuriyeti Anayasasının 38. maddesinde suçun kanuniliği ve cezanın kanuniliği güvence altına alınmıştır. Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesinin 7/1. maddesinde de aynı güvencelere yer verilerek “lehe kanunun uygulanması ilkesi” benimsenmiştir.
Maddi ceza hukukuna ilişkin hükümler içeren basit yargılama usulünün “hükme bağlanmış dosyalarda” uygulanmasını engelleyen 5271 Sayılı CMK.nın geçici 5. maddesinin (d) bendindeki “hükme bağlanmış” ibaresinin basit yargılama usulü yönünden Anayasa Mahkemesi tarafından iptal edilmesi nedeniyle temyiz davasına konu dosyalarda lehe hükümler içeren CMK.nın 251/3. maddesinin uygulanması imkanının doğması ve bu konuda mahkemesince yeniden değerlendirme yapılması zorunluluğu, nedeniyle bozulmasına” karar verilmiştir.
4. Mersin 14. Asliye Ceza Mahkemesinin, 06.10.2021 tarihli ve 2021/253 Esas, 2021/498 Karar sayılı kararı ile sanık hakkında 5237 Sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 292. maddesinin birinci fıkrası, 293. maddesinin birinci fıkrası, 62. maddesi, 53. maddesinin birinci, ikinci ve üçüncü fıkraları ve 58 … maddesi uyarınca 5 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına, hak yoksunluklarına ve ikinci kez mükerrir sayılmasına karar verilmiştir.
II. TEMYİZ SEBEPLERİ
Sanığın temyizi herhangi bir hukuki nedene dayanmamaktadır.
III. OLAY VE OLGULAR
1. 29.08.2015 tarihli tutanakta sanığın, Mersin Açık Ceza İnfaz Kurumunda hükümlü iken kurum nizamiye kapısından atlamak suretiyle firar ettiği belirtilmiştir.
2. 01.09.2015 tarihli polis tutanağında; sanığın kendiliğinden gelerek teslim olduğu belirtilmiştir.
3. Sanık savunmasında; “uyuşturucu krizine girdiği için firar ettiğini ancak kendiliğinden teslim olduğunu” beyan etmiştir.
4. Mahkumiyet hükmünün temyizi ile Dairemizce basit yargılama usulü uygulanmasının değerlendirilmesi için verilen bozma kararı üzerine mahkemece “yargılamanın takdiren genel hükümlere göre yapılmasına” karar verilmiştir.
IV. GEREKÇE
1. Toplanan deliller ve dosya kapsamından, sanığın hükümlü olarak bulunduğu Mersin açık ceza evi nizamiye kapısından atlamak suretiyle firar ettiği, 01.09.2015 tarihinde kendiliğinden polis merkezine gelerek teslim olduğu anlaşılmakla; Mersin 14. Asliye Ceza Mahkemesinin, 06.10.2021 tarihli kararında, mahkemenin atılı suçun sübutu ve suç niteliğinin kabulünde hukuka aykırılık görülmemiştir.
2. Yargılama sürecindeki işlemlerin usûl ve kanuna uygun olarak yapıldığı, aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların toplanan tüm delillerle birlikte gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı, eylemin sanık tarafından gerçekleştirildiğinin saptandığı, vicdanî kanının dosya içindeki belge ve bilgilerle uyumlu olarak kesin verilere dayandırıldığı, eyleme uyan suç tipi ile yaptırımların doğru biçimde belirlendiği anlaşıldığından, düzeltme konusu dışında sanığın yerinde görülmeyen diğer temyiz sebepleri reddedilmiştir.
3. Sanığın cezasının ikinci kez mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine karar verilirken, mahkemece verilen ilk kararın yalnızca sanık tarafından temyiz edildiği gözetilmeksizin, 1412 Sayılı Kanun’un 326. maddesinin son fıkrasında düzenlenen kazanılmış hak kuralının ihlal edilmesi hukuka aykırı görülmüş ise de; 1412 Sayılı Kanun’un 321 … maddesi uyarınca düzeltilmesi mümkün görülmüştür.
SONUÇ : Gerekçe bölümünde 3 numaralı bentte açıklanan nedenle; Mersin 14. Asliye Ceza Mahkemesinin, 06.10.2021 tarihli ve 2021/253 Esas, 2021/498 Karar sayılı kararına yönelik sanığın temyiz istemi yerinde görüldüğünden hükmün, 1412 Sayılı Kanun’un 321 … maddesi uyarınca BOZULMASINA, bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden aynı Kanun’un 322. maddesi gereği hüküm fıkrasında tekerrüre ilişkin bölümden “İKİNCİ KEZ” ibaresinin çıkartılması suretiyle hükmün, Tebliğname’ye uygun olarak, oybirliğiyle DÜZELTİLEREK ONANMASINA, Dava dosyasının, Mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 30.01.2023 tarihinde karar verildi